Insomnia
The eternal sleep as death is sometimes euphemistically called has taken possession of these children…Read more
They are images of consolation, as a counterbalance to all the images of blood and murder that we consume daily via the media.
Portraits of the dead: portraits from the twilight zone, the period between death and the closing of the coffin. The true post-mortem portrait therefore has a certain connection with the living. It seems as if death somehow adds something to the personality.
2008 / 2009, Size: 140 x 110 cm Cyanotype
De titel Insomnia, refereert aan het gedicht van J. C. Bloem, dat begint met de regels: “Denkend aan de dood kan ik niet slapen, en niet slapend denk ik aan de dood.”
De ‘eeuwige slaap’ zoals de dood ook wel eufemistisch wordt genoemd heeft zich meester gemaakt van deze kinderen; hun beeld straalt rust en vrede uit. Het zijn beelden van troost, als tegenwicht voor alle beelden die we dagelijks binnen krijgen via de media over moord en doodslag.
Portretten uit de 19e eeuw (de tijd toen de dood nog meer bij het leven hoorde) worden afgewisselde met hedendaagse portretten van overleden kinderen.
Doodsportretten: portretten uit het schemergebied, het tijdvak tussen overlijden en het sluiten van de kist. Het ware doodsportret heeft daarom een zekere band met het leven. Het lijkt alsof de dood nog iets aan de persoonlijkheid toevoegt.
2008 – 2009, 140 x 110 cm Cyanotypie